Starbucks işgali nedir?

Bu gençler adalet sınavından takdirnameyle geçiyor. Ve benim gibi hocalarına harika bir ders veriyor

Türkiye’de en ilginç eylemlerden biri, bugünlerde benim de hocası olduğum Boğaziçi Üniversitesi’nde yapılıyor. Kimsenin alışkın olmadığı bir işgal bu. Daha önceki işgallere benzemiyor. Kimse kimseyi engellemiyor. Öğrenciler kampüste yeni açılan Starbucks’ta oturuyor, okuyor, yazıyor, film seyrediyor, tartışıyor. Starbucks açık, içi de öğrenci dolu.

Eylemlerine ‘şenlik’ diyorlar. Daha önceki gergin işgallerden farklı bir eylem. Şiddet yok, konuşma var. İşin ilginci, yalnızca Starbucks’ın kendisine değil, Starbucks’ın en bariz örneği olduğu mantığa karşı çıkıyorlar. Üniversitelerin ticarileşmesine, gıdanın pahalılaşmasına ve kalitesizleşmesine, üretenlerle tüketenlerin ayrışmasına karşı çıkıyorlar.

Öğrencilerin duruşuna bir iki konuda karşı çıkılıyor. “Dunkin Donut’s vardı, neden karşı çıkmadınız, başka kahve şirketleri var, ona diye direnmediniz? Hiç mi Starbucks kahvesi içmediniz?” diye soranlar oluyor. Meşru sorular. Öğrenciler elbette bir Coca Cola içmişlerdir, onlara destek olan hocaları, arkadaşları elbette Starbucks kahvesi yudumlamışlardır. Zaten çevremizi saran kapitalist kültüre bir parça dahil olmadan yaşamak mümkün mü? Kim kendini streç filme sarıp yaşayabilir. Hele streç film analojisi bile bu kültürden gelirken...

Starbucks şenliğine katılan öğrencilerden birisiyle sohbet ediyoruz. Çok olgunlar. Benzer bir iki soruyu ben de sordum. “Evet, hocam” diyor öğrenci arkadaşım: “Bu kültürün içinde yaşıyoruz, bizim de gitmişliğimiz var öyle yerlere. Hayat siyah beyaz değil; ama bizim yapmak istediğimiz, bu gidişata dur demek. Starbucks’ın kapatılmasını istiyoruz tabii. Ancak esas yapmak istediğimiz sağlıklı ve pahalı olmayan gıdanın topluma örnek olması gereken üniversite kampüslerinde ulaşılabilir olması.”

Şenliğin karar alma mekanizması da önemli. Yeni bir siyaset biçimi deniyor gençler. Hepsi ikna olmadan adım atmıyorlar. OWS eylemlerinin Türkiye adresi onlar. Konuştuğunuz zaman öğreniyorsunuz, yalnızca negatif talepleri yok. Yani “şunu istemiyoruz, bunu istemiyoruz” demiyorlar. Ne istediklerini konuşuyorlar, tartışıyorlar. Bir önemli talepleri, bir öğrenci kooperatifi kurulması ve okulda bunun için kendilerine yer verilmesi. Gıdaya ulaşımda tüketicilerle üreticiler arasında eşit ve paralel bir iktisadi ilişki kurulması.

devamı için: