Naylon top | Yücel Sarpdere-Evrensel

Tribünler “Kemal abi bize Sergen’i alsana” diye inliyor.

Kemal abinin futbolla ilgisi ne kadar, bilinmiyor.

Topu görse bomba diye karakola götürür mü?

İhtimal ki götürmez…

Önce halkın malı mı değil mi ona bakar…

Halkın malıysa özelleştirip babalar gibi satar.

Ya da evladı mahduma ekmek kapısı çıkar mı bu “meret şeyden” onu anlar…

Ekmekli işse bir kararname ile dışardan ucuz top getirir rafadan yumurta niyetine satar.

Yeter ki, memlekete dair bir şey olsun…

Yeter ki, memleket olsun…

Satar!

Ama bu kez satmadı… Futbolcu aldı.

Pardonnnn!

Almadı… Aracılık yaptı…

Ki, aracılık da uzmanlık alanlarından birisidir.

Malum TÜPRAŞ, Galataport, Kuşadası otel odasında beyefendi ile birlikte pazarlanmış…

TÜPRAŞ hisselerini “ihalesiz şaibesiz, pazarlıksız!” İsrailli Ofer’e ikramlanmış…

Sonra o iş mahkemece iptal edilmiş…

Memleket kasasından sekiz yüz milyon dolar uçmuştu.

Bu kez Kemal abi futbola el attı.

Futboldan anlar mıydı?

İhtimal o ki, küçükken naylon topa dokunmuştu!

Kim bilir naylona bu denli sevgisi o dönem başlamıştı.

Bir nevi çocukluk aşkı!

Tribünlerden sesler:

“Kemal abi bize Sergen’i alsana”

“Alırız” dedi.

Bir telefonda iş bitti.

Kemal abinin cebinden para çıkmadı.

Ama Sergen’i aldı!

Kimle, nereyle, nasıl, ne konuştu? Parayı kim verdi?

Bilinmiyor. Açıklanmıyor.

Kim bilir belki bu da devlet sırrına giriyor!

Tribünler daha da coşuyor:

“Kemal abi bize Ronaldinho’yu alsana”

Gülüyor…

Başka taraftan başka sesler:

“Kemal abi PETKİM’i satsana”

Satıyor.

IMF inliyor:

“Kemal abi TÜPRAŞ’ı, barajları, nehirleri, limanları satsana”

Zaten öyle yapıyor.

Yine de şimdilik Ronaldinho’yu almak zor.

Ama o gülüyor.

Ronaldinho olmasa da…

Bir adet naylon Ronaldinho uydurulmaz mı?

Ne de olsa naylon topa ilgisi eskilere dayanıyor, iş biliyor!

Yapar mı yapar…

Satar mı satar!